در حال نمایش یک نتیجه
در حال نمایش یک نتیجه
در سال ۱۳۵۶ اولین خشت این مسیر را بنا نهادیم و امروز پس از گذشت نزدیک به نیم قرن و بیش از ده هزار پروژه اجرایی، تجربه و دانش خود را در خدمت شما قرار داده‌ایم. رزومه ۴۹ ساله ما بهترین گواه تخصص و تعهد ماست. اما پرسش اصلی این است: آب‌بندی یا Water Proofing چیست و چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟
به طور ساده آب‌بندی به معنای غیرقابل نفوذ کردن سازه در برابر عبور آب و رطوبت است. اگر این کار به درستی انجام نشود، استخرها و مخازن به مرور دچار نشت، تخریب سازه‌ای، رشد جلبک‌ها و حتی آلودگی آب خواهند شد. بنابراین آب‌بندی تنها یک عملیات تکمیلی نیست، بلکه ضامن عمر مفید سازه و کیفیت آب ذخیره شده محسوب می‌شود.
برای روشن‌تر شدن موضوع، آن را به دو بخش اصلی تقسیم می‌کنیم:
این گروه معمولاً بیشترین چالش‌ها را دارند. در ابتدا باید چند پرسش اساسی مطرح شود:
سازه چه زمانی ساخته شده و از چه مصالحی استفاده گردیده است؟ بتن مسلح، آجری، بلوک چینی یا ترکیبی از چند روش؟
موقعیت آن چگونه است؟ سرپوشیده یا روباز؟
آیا در فاصله ۲/۵ متری اطراف آن درختان بزرگ با ریشه‌های مهاجم وجود دارد که می‌تواند به دیواره‌ها آسیب برساند؟
سطح کنونی استخر چیست؟ بتن ساده، سیمان سفید، رنگ‌های پوششی، یا کاشی و سرامیک؟
آیا آزمایش آب‌بندی قبلی انجام شده و نقاط نشت مشخص گردیده است؟
در هنگام ساخت اولیه چه نوع عایق‌بندی به کار رفته است؟ قیرگونی سنتی، ایزوگام، مواد پلیمری نوین یا Water Stop در درزهای بتن؟
ابعاد و شکل هندسی سازه چگونه است؟ مکعبی، دایره‌ای، یا اشکال خاص؟
کاربرد استخر یا مخزن چیست؟ آیا برای شنا، ذخیره آب شرب شهری، مصرف صنعتی یا آبیاری کشاورزی مورد استفاده قرار می‌گیرد؟
هر کدام از این عوامل، در انتخاب روش اصلاح و تکمیل آب‌بندی بسیار تأثیرگذار است. به عنوان مثال، مخزنی که برای ذخیره آب شرب در منطقه‌ای گرم و خشک ساخته شده، شرایط و الزامات متفاوتی با استخری دارد که در فضای باز و برای پرورش ماهی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در این بخش، امکان پیشگیری بسیار ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر از مرحله اصلاح پس از ساخت است. استفاده صحیح از مواد افزودنی بتن، طراحی مناسب درزهای انبساطی، بهره‌گیری از واتراستاپ‌های استاندارد، و انتخاب پوشش‌های پلیمری یا کریستالی از همان ابتدا می‌تواند عمر مفید سازه را چندین برابر افزایش دهد.
در پروژه‌های در حال ساخت، ما توصیه می‌کنیم پیش از بتن‌ریزی، تمامی جزئیات مربوط به آب‌بندی مشخص و در نقشه‌ها لحاظ شود. این کار علاوه بر صرفه‌جویی مالی، باعث می‌شود پروژه با سرعت و کیفیت بهتری به بهره‌برداری برسد.
آب‌بندی استخر و مخازن یک موضوع چندبعدی است؛ تنها به انتخاب یک ماده یا اجرای یک لایه پوشش ختم نمی‌شود. نوع خاک محل، سطح آب‌های زیرزمینی، شرایط آب و هوایی استان، کاربری و حتی کیفیت آب ورودی همگی در طراحی و انتخاب روش مناسب مؤثرند.
به همین دلیل، ما پیشنهاد می‌کنیم برای هر پروژه، حتی اگر کوچک به نظر برسد، مشاوره تخصصی دریافت شود. تیم ما با سال‌ها تجربه آماده است تا براساس شرایط خاص پروژه شما، راهکار اختصاصی ارائه دهد و توضیح دهد چرا این روش بهترین انتخاب است.
برای پاسخ به هر یک از پرسش‌های فوق و دریافت مشاوره مستقیم، می‌توانید با شماره‌های
۰۲۱-۲۲۳۸۹۰۰۱ و ۰۹۱۲۱۱۳۰۸۵۹ تماس حاصل کنید.
ما منتظر شنیدن جزئیات پروژه شما هستیم تا بهترین راهکار را ارائه دهیم؛ زیرا باور داریم آب‌بندی صحیح، سرمایه‌گذاری برای آینده است.
مواد آب‌بندی بتن عبارتند از ترکیبات و افزودنی‌هایی که برای افزایش مقاومت بتن در برابر نفوذ آب و رطوبت به کار می‌روند. این مواد به دو دسته اصلی افزودنی‌ها و پوشش‌های آب‌بندی تقسیم می‌شوند که هر یک دارای ویژگی‌ها و کاربردهای خاصی هستند.افزودنی‌های آب‌بندی بتن شامل موادی مانند میکروسیلیس، الیاف بتن و افزودنی‌های کریستالی هستند که به طور مستقیم درون مخلوط بتن اضافه می‌شوند.
این افزودنی‌ها با ایجاد یک ماتریس مقاوم در برابر نفوذ آب، نقطه ضعف بتن را که معمولاً در مواجهه با رطوبت قرار دارد، تقویت می‌کنند و عمر مفید سازه‌ها را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهند.پوشش‌های آب‌بندی بتن از جمله ممبران‌های پلیمری و پوشش‌های هیدروفوبیک هستند که به عنوان لایه‌های محافظ بر روی سطح بتن اعمال می‌شوند. این پوشش‌ها با جلوگیری از نفوذ آب به داخل سازه و محافظت از بتن در برابر عوامل خوردگی و تغییرات دما، به دوام و عمر طولانی‌تر سازه‌های بتنی کمک می‌کنند.
آب‌بندی بتن از اهمیت بنیادینی در ساخت و نگهداری سازه‌های بتنی برخوردار است. نفوذ آب و رطوبت به درون سازه‌های بتنی می‌تواند منجر به تخریب، کاهش عمر مفید، و ایجاد هزینه‌های سنگین تعمیراتی شود. در همین راستا، استفاده از مواد افزودنی آب‌بند کننده، به‌ویژه در سازه‌هایی که در تماس مستقیم با آب و مایعات قرار دارند، امری ضروری به شمار می‌رود. این مواد با کاهش نفوذپذیری بتن، افزایش مقاومت در برابر آب و رطوبت، و بهبود دوام سازه، نقش حیاتی در جلوگیری از آسیب‌های احتمالی دارند.
آب‌بندی اولیه که در حین ساخت و بتن‌ریزی انجام می‌شود و اقتصادی‌ترین راهکار محسوب می‌شود، و آب‌بندی ثانویه که با استفاده از غشاهای محافظ، پس از اتمام ساختار بتنی صورت می‌گیرد و برای ترمیم سازه‌های قدیمی کاربرد دارد. با انتخاب و استفاده صحیح از مواد آب‌بندی مناسب، می‌توان از خرابی‌های ناشی از نفوذ آب جلوگیری کرد و به افزایش دوام و مقاومت سازه‌های بتنی کمک شایانی نمود.
آب‌بندی بتن یکی از عوامل حیاتی در حفظ دوام و عمر مفید سازه‌های بتنی است. بتن به طور طبیعی قابلیت نفوذ آب را دارد و این نفوذ می‌تواند باعث کاهش مقاومت مکانیکی بتن، زنگ زدگی فولاد داخلی، و در نتیجه، کاهش دوام سازه شود. بنابراین، استفاده از روش‌های آب‌بندی مناسب می‌تواند به طور قابل توجهی عمر مفید سازه را افزایش دهد و هزینه‌های نگهداری و تعمیرات را کاهش دهد.
بخشی از سازمان ها و کارخانجاتی که مخازن آب و یا سپتیک آن ها توسط شرکت کلینیک ساختمانی ایران آب بندی گردیده است:
استخر شنا در محوطه سفارت به متراژ 300 متر مربع در سال 1356
منابع دخیره آب کشت و صنعت مغان به متراژ 4400 متر مربع در سال 1359
رزروار آب آشامیدنی به متراژ 1500 متر مربع در سال 1362
ذخیره آب آتشنشانی به متراژ 500 متر مربع در سال 1365
منابع فاضلاب (میدان آرژانتین تهران)به متراژ 1200 متر مربع در سال 1369
ذخیره آب آتشنشانی در شهر صنعتی البرز به متراژ 600 متر مربع در سال 1370
منابع ذخیره آب تصفیه و آب مقطرخانه نیروگاه به متراژ 4000 متر مربع در سال 1370
منابع ذخیره آب کارخانه به متراژ 4000 متر مربع در سال 1370
فوندانسیون پرس 5000 تنی طرح شاسی به متراژ 5500 متر مربع در سال 1371
حوضچه ته نشینی مواد در کارخانه تغلیظ به متراژ 2000 متر مربع در سال 1371
مخازن ذخیره آب در کارخانه به متراژ 750 متر مربع در سال 1371
استخر دانشگاه واقع در خیابان دامن افشار (تهران) به متراژ ۵۵۰ متر مربع سال ۱۳۷۱
منبع آب بیمارستان فارابی به متراژ 500 متر مربع سال ۱۳۷۲
منابع زمینی سایت کارخانه به متراژ 1600 متر مربع در سال 1372
منابع زمینی و هوایی موجود در کارخانه (ازنا) به متراژ 100 متر مربع در سال 1372
منابع آب صنعتی در ناحیه کوت امیر به متراژ 120 متر مربع در سال 1372
استخر برق منطقه ای بلوار پارادیس به متراژ 550 متر مربع در سال 1373
منابع ذخیره آب قرارگاه مرکزی جاده مخصوص کرج به متراژ 120 متر مربع در سال 1373
منابع ذخیره آب در سایت کارخانه به متراژ 450 متر مربع در سال 1373
ساختمان آزمایش موتور جت پوشش سقف و دیوار به متراژ 1700 متر مربع در سال 1373
کالورت آب در گردش واحد یک نیروگاه غرب (همدان) به متراژ 3600 متر مربع در سال 1373
منابع ذخیره آب در سرچشمه کرمان به متراژ 400 متر مربع در سال 1373
منبع آب آشامیدنی در محوطه بیمارستان به متراژ 300 متر مربع در سال 1373
آب‌بندی بتن معمولاً به دو شکل انجام می‌شود: آب‌بندی بتن اولیه و آب‌بندی بتن ثانویه. در آب‌بندی بتن اولیه، مواد آب‌بندی به مخلوط بتن اضافه می‌شوند و در هنگام بتن‌ریزی مخلوط می‌شوند. این روش به عنوان روش اقتصادی‌تر و موثرتر برای جلوگیری از نفوذ آب شناخته می‌شود. به عنوان مثال، میکروسیلیس و افزودنی‌های چسبنده بتن می‌توانند در این روش استفاده شوند. در آب‌بندی بتن ثانویه، غشاهای آب‌بندی بعد از بتن‌ریزی بر روی سطح بتن اعمال می‌شوند تا از نفوذ آب به داخل سازه جلوگیری کنند.
مواد آب‌بندی بتن شامل افزودنی‌های مختلفی هستند که بر اساس ویژگی‌های خاصی که دارند، برای آب‌بندی بتن استفاده می‌شوند. افزودنی‌های ژل میکروسیلیس مانند میکروسیلیس و الیاف‌دارها مانند پلی‌پروپیلن به عنوان مثال‌هایی از این افزودنی‌ها می‌توانند به طور موثری مقاومت بتن در برابر نفوذ آب را افزایش دهند. افزودنی‌های کریستالی نیز که بر اساس تکنولوژی‌های پیشرفته تولید می‌شوند، می‌توانند با ایجاد واکنش‌های شیمیایی درون بتن، ترک‌های ریز و درشت را مسدود کرده و به عنوان یک راهکار دوام بخش برای آب‌بندی بتن استفاده می‌شوند.
مواد آب‌بندی بتن نقش بنیادی در افزایش دوام و مقاومت سازه‌های بتنی دارند. استفاده از این مواد به‌طور مستقیم و غیرمستقیم به کاهش نفوذپذیری بتن و افزایش عمر مفید سازه‌ها کمک می‌کند. برای دستیابی به بهترین نتایج، انتخاب و استفاده صحیح از مواد آب‌بندی مناسب، ضروری است.
